colluctatus
Latin
Etymology
Perfect participle of colluctor
Participle
collūctātus (feminine collūctāta, neuter collūctātum); first/second-declension participle
- struggled, contended or wrestled with
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | collūctātus | collūctāta | collūctātum | collūctātī | collūctātae | collūctāta | |
Genitive | collūctātī | collūctātae | collūctātī | collūctātōrum | collūctātārum | collūctātōrum | |
Dative | collūctātō | collūctātō | collūctātīs | ||||
Accusative | collūctātum | collūctātam | collūctātum | collūctātōs | collūctātās | collūctāta | |
Ablative | collūctātō | collūctātā | collūctātō | collūctātīs | |||
Vocative | collūctāte | collūctāta | collūctātum | collūctātī | collūctātae | collūctāta |