collaticius
Latin
Alternative forms
- collātītius
Etymology
From collātus + -īcius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kol.laːˈtiː.ki.us/, [kɔlːʲäːˈt̪iːkiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kol.laˈti.t͡ʃi.us/, [kolːäˈt̪iːt͡ʃius]
Adjective
collātīcius (feminine collātīcia, neuter collātīcium); first/second-declension adjective
- brought together, achieved by collaboration
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | collātīcius | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia | |
Genitive | collātīciī | collātīciae | collātīciī | collātīciōrum | collātīciārum | collātīciōrum | |
Dative | collātīciō | collātīciō | collātīciīs | ||||
Accusative | collātīcium | collātīciam | collātīcium | collātīciōs | collātīciās | collātīcia | |
Ablative | collātīciō | collātīciā | collātīciō | collātīciīs | |||
Vocative | collātīcie | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia |
Descendants
- → English: collatitious
- → Italian: collatizio
References
- “collaticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- collaticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette