cognominis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /koɡˈnoː.mi.nis/, [kɔŋˈnoːmɪnɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /koɲˈɲo.mi.nis/, [koɲˈɲɔːminis]
Etymology 1
From con- + nōmen (“name”) + -is.
Adjective
cognōminis (neuter cognōmine); third-declension two-termination adjective
- bearing the same name
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cognōminis | cognōmine | cognōminēs | cognōminia | |
Genitive | cognōminis | cognōminium | |||
Dative | cognōminī | cognōminibus | |||
Accusative | cognōminem | cognōmine | cognōminēs cognōminīs | cognōminia | |
Ablative | cognōminī | cognōminibus | |||
Vocative | cognōminis | cognōmine | cognōminēs | cognōminia |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
cognōminis
- genitive singular of cognōmen
References
- “cognominis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cognominis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cognominis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- cognominis in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016