cognata
Italian
Etymology
Feminine of cognato.
Pronunciation
- IPA(key): /koɲˈɲa.ta/
- Rhymes: -ata
- Hyphenation: co‧gnà‧ta
Noun
cognata f (plural cognate)
- sister-in-law
Latin
Pronunciation
cognāta: (Classical) IPA(key): /koɡˈnaː.ta/, [kɔŋˈnäːt̪ä]
- cognāta: (Ecclesiastical) IPA(key): /koɲˈɲa.ta/, [koɲˈɲäːt̪ä]
cognātā: (Classical) IPA(key): /koɡˈnaː.taː/, [kɔŋˈnäːt̪äː]
- cognātā: (Ecclesiastical) IPA(key): /koɲˈɲa.ta/, [koɲˈɲäːt̪ä]
Adjective
cognāta
- inflection of cognātus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/nominative neuter plural
Adjective
cognātā
- ablative feminine singular of cognātus
Noun
cōgnāta f (genitive cōgnātae, masculine cōgnātus); first declension
- a female relation, kinswoman
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōgnāta | cōgnātae |
Genitive | cōgnātae | cōgnātārum |
Dative | cōgnātae | cōgnātīs |
Accusative | cōgnātam | cōgnātās |
Ablative | cōgnātā | cōgnātīs |
Vocative | cōgnāta | cōgnātae |
References
- “cognata”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cognata”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cognata in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
Portuguese
Pronunciation
- Rhymes: -atɐ
Adjective
cognata
- feminine singular of cognato