clavicularius
Latin
Etymology
From clāvicula (“little key”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /klaː.u̯i.kuˈlaː.ri.us/, [kɫ̪äːu̯ɪkʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kla.vi.kuˈla.ri.us/, [klävikuˈläːrius]
Noun
clāviculārius m (genitive clāviculāriī or clāviculārī); second declension
- jailer
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | clāviculārius | clāviculāriī |
Genitive | clāviculāriī clāviculārī1 | clāviculāriōrum |
Dative | clāviculāriō | clāviculāriīs |
Accusative | clāviculārium | clāviculāriōs |
Ablative | clāviculāriō | clāviculāriīs |
Vocative | clāviculārie | clāviculāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
- clāvicārius
- clāvīcula
- clāvis
- clāviger
- conclāve
- sub clāve
References
- clavicularius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)