civis
Finnish
Etymology
Borrowed from Latin civis.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkiːʋis/, [ˈkiːʋis̠]
- Rhymes: -iːʋis
- Syllabification(key): kii‧vis
Noun
civis
- (university slang) A member of a student nation (osakunta) who is no longer a freshman (fuksi).
Usage notes
- Contrary to nearly all loanwords in Finnish, a borrowed nominative plural cives is sometimes used.
Declension
Inflection of civis (Kotus type 39/vastaus, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | civis | civikset | |
genitive | civiksen | civisten civiksien | |
partitive | civistä | civiksiä | |
illative | civikseen | civiksiin | |
singular | plural | ||
nominative | civis | civikset | |
accusative | nom. | civis | civikset |
gen. | civiksen | ||
genitive | civiksen | civisten civiksien | |
partitive | civistä | civiksiä | |
inessive | civiksessä | civiksissä | |
elative | civiksestä | civiksistä | |
illative | civikseen | civiksiin | |
adessive | civiksellä | civiksillä | |
ablative | civikseltä | civiksiltä | |
allative | civikselle | civiksille | |
essive | civiksenä | civiksinä | |
translative | civikseksi | civiksiksi | |
instructive | — | civiksin | |
abessive | civiksettä | civiksittä | |
comitative | — | civiksineen |
Possessive forms of civis (type vastaus) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | civikseni | civiksemme |
2nd person | civiksesi | civiksenne |
3rd person | civiksensä |
Related terms
- beaani (“first year student nation member”, in some nations)
Latin
Etymology
From Proto-Italic *keiwis, from Proto-Indo-European *ḱey- (“to settle, be lying down”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkiː.u̯is/, [ˈkiːu̯ɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈt͡ʃi.vis/, [ˈt͡ʃiːvis]
Noun
cīvis m or f (genitive cīvis); third declension
- citizen
- Civis romanus sum.
- I am a Roman citizen.
- Civis romanus sum.
- (by extension) a subject (i.e., a person subject to a ruler)
Declension
Third-declension noun (i-stem, ablative singular in -e or occasionally -ī).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cīvis | cīvēs |
Genitive | cīvis | cīvium |
Dative | cīvī | cīvibus |
Accusative | cīvem | cīvēs cīvīs |
Ablative | cīve cīvī | cīvibus |
Vocative | cīvis | cīvēs |
Derived terms
- cīvicus
- cīvīle
- cīvīlis
- cīvīlitās
- cīvīliter
- cīvitās
- cīvitātula
References
- “civis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “civis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- civis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- civis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- the aristocracy (as a party in politics): boni cives, optimi, optimates, also simply boni (opp. improbi); illi, qui optimatium causam agunt
- a citizen of the world; cosmopolitan: mundanus, mundi civis et incola (Tusc. 5. 37)
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
- the aristocracy (as a party in politics): boni cives, optimi, optimates, also simply boni (opp. improbi); illi, qui optimatium causam agunt
- “civis”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “civis”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
Further reading
- “civis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /siˈvis/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /siˈviʃ/
- (Portugal) IPA(key): /siˈviʃ/
- Hyphenation: ci‧vis
Adjective
civis
- plural of civil
Noun
civis
- plural of civil