ciupać

ciupać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish cupać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ɕu.pat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -upat͡ɕ
• Syllabification: ciu‧pać

Verb

ciupać impf

1. (transitive, colloquial) to chop (to cut into pieces)
2. (transitive, colloquial) to play cards

   Synonym: ciupciać

Conjugation

Conjugation of ciupać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ciupać
present tense	1st	ciupię			ciupiemy
	2nd	ciupiesz			ciupiecie
	3rd	ciupie			ciupią
	impersonal	ciupie się
past tense	1st	ciupałem	ciupałam		ciupaliśmy	ciupałyśmy
	2nd	ciupałeś	ciupałaś		ciupaliście	ciupałyście
	3rd	ciupał	ciupała	ciupało	ciupali	ciupały
	impersonal	ciupano
future tense	1st	będę ciupał, będę ciupać	będę ciupała, będę ciupać		będziemy ciupali, będziemy ciupać	będziemy ciupały, będziemy ciupać
	2nd	będziesz ciupał, będziesz ciupać	będziesz ciupała, będziesz ciupać		będziecie ciupali, będziecie ciupać	będziecie ciupały, będziecie ciupać
	3rd	będzie ciupał, będzie ciupać	będzie ciupała, będzie ciupać	będzie ciupało, będzie ciupać	będą ciupali, będą ciupać	będą ciupały, będą ciupać
	impersonal	będzie ciupać się
conditional	1st	ciupałbym	ciupałabym		ciupalibyśmy	ciupałybyśmy
	2nd	ciupałbyś	ciupałabyś		ciupalibyście	ciupałybyście
	3rd	ciupałby	ciupałaby	ciupałoby	ciupaliby	ciupałyby
	impersonal	ciupano by
imperative	1st	niech ciupię			ciupmy
	2nd	ciup			ciupcie
	3rd	niech ciupie			niech ciupią
active adjectival participle		ciupiący	ciupiąca	ciupiące	ciupiący	ciupiące
passive adjectival participle		ciupany	ciupana	ciupane	ciupani	ciupane
contemporary adverbial participle		ciupiąc
verbal noun		ciupanie

Derived terms

nouns

• ciupaga
• ciupanie

 

Further reading

• ciupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ciupać in Polish dictionaries at PWN