cirrus
English
Etymology
From Latin cirrus (“curl”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɪɹəs/
- Rhymes: -ɪɹəs
Noun
cirrus (plural cirri)
- (botany) A tendril.
- (zoology) A thin tendril-like appendage.
- (meteorology) A principal high-level cloud type characterised by white, delicate filaments or wisps, of white (or mostly white) patches, or of narrow bands, found at an altitude of above 7000 metres.
- 1996, David Foster Wallace, Infinite Jest, Abacus 2013, p. 15:
- The blue sky is glossy and fat with heat, a few thin cirri sheared to blown strands like hair at the rims.
- 1952, Ernest Hemingway, The old man and the sea, Harper Perennial classics, 2014, p. 282:
- He looked at the sky and saw the white cumulus built like friendly piles of ice cream and high above where the thin feathers of the cirrus against the high September sky.
- 1996, David Foster Wallace, Infinite Jest, Abacus 2013, p. 15:
Derived terms
- cirral
Translations
tendril
|
cloud
|
Catalan
Etymology
From Latin cirrus. Doublet of cerro.
Pronunciation
- (Balearic, Central, Valencian) IPA(key): /ˈsi.rus/
Noun
cirrus m (plural cirrus)
- cirrus (cloud)
Further reading
- “cirrus” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “cirrus”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “cirrus” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “cirrus” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Finnish
Etymology
From New Latin cirrus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsirːus/, [ˈs̠irːus̠]
- Syllabification(key): cir‧rus
Noun
cirrus
- cirrus (type of cloud)
Declension
Inflection of cirrus (Kotus type 39/vastaus, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | cirrus | cirrukset | |
genitive | cirruksen | cirrusten cirruksien | |
partitive | cirrusta | cirruksia | |
illative | cirrukseen | cirruksiin | |
singular | plural | ||
nominative | cirrus | cirrukset | |
accusative | nom. | cirrus | cirrukset |
gen. | cirruksen | ||
genitive | cirruksen | cirrusten cirruksien | |
partitive | cirrusta | cirruksia | |
inessive | cirruksessa | cirruksissa | |
elative | cirruksesta | cirruksista | |
illative | cirrukseen | cirruksiin | |
adessive | cirruksella | cirruksilla | |
ablative | cirrukselta | cirruksilta | |
allative | cirrukselle | cirruksille | |
essive | cirruksena | cirruksina | |
translative | cirrukseksi | cirruksiksi | |
instructive | — | cirruksin | |
abessive | cirruksetta | cirruksitta | |
comitative | — | cirruksineen |
Possessive forms of cirrus (type vastaus) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | cirrukseni | cirruksemme |
2nd person | cirruksesi | cirruksenne |
3rd person | cirruksensa |
Synonyms
- cirruspilvi
- untuvapilvi
Latin
Etymology
The origin is unknown. There are no definitive cognates in other Indo-European languages. Compare Proto-Germanic *hērą (“hair”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkir.rus/, [ˈkɪrːʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈt͡ʃir.rus/, [ˈt͡ʃirːus]
Noun
cirrus m (genitive cirrī); second declension
- a curl
- the fringe of clothes
- the tentacle of an octopus
- the mane, especially the forelock, of a horse
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cirrus | cirrī |
Genitive | cirrī | cirrōrum |
Dative | cirrō | cirrīs |
Accusative | cirrum | cirrōs |
Ablative | cirrō | cirrīs |
Vocative | cirre | cirrī |
Descendants
- Catalan: cerro
- Galician: cerro
- Italian: cirro
- Portuguese: cerro
- Spanish: cerro
References
- “cirrus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cirrus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cirrus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “cirrus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “cirrus”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
Polish
Etymology
Borrowed from Latin cirrus (“curl”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈt͡sir.rus/
Audio (file) - Rhymes: -irrus
- Syllabification: cir‧rus
Noun
cirrus m anim
- (meteorology) cirrus (a type of cloud)
- Synonym: chmura pierzasta
Declension
Declension of cirrus
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cirrus | cirrusy |
genitive | cirrusa | cirrusów |
dative | cirrusowi | cirrusom |
accusative | cirrusa | cirrusy |
instrumental | cirrusem | cirrusami |
locative | cirrusie | cirrusach |
vocative | cirrusie | cirrusy |
Further reading
- cirrus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- cirrus in Polish dictionaries at PWN