circumvehor
Latin
Etymology
From circum- + vehō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kirˈkum.we.hor/, [kɪrˈkʊm.wɛ.hɔr]
Verb
circumvehor (present infinitive circumvehī, perfect active circumvectus); third conjugation, deponent
- I ride around (in a carriage or on horseback)
- I travel
Inflection
Conjugation of circumvehor (third conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumvehor | circumveheris, circumvehere | circumvehitur | circumvehimur | circumvehiminī | circumvehuntur |
imperfect | circumvehēbar | circumvehēbāris, circumvehēbāre | circumvehēbātur | circumvehēbāmur | circumvehēbāminī | circumvehēbantur | |
future | circumvehar | circumvehēris, circumvehēre | circumvehētur | circumvehēmur | circumvehēminī | circumvehentur | |
perfect | circumvectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | circumvectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | circumvectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumvehar | circumvehāris, circumvehāre | circumvehātur | circumvehāmur | circumvehāminī | circumvehantur |
imperfect | circumveherer | circumveherēris, circumveherēre | circumveherētur | circumveherēmur | circumveherēminī | circumveherentur | |
perfect | circumvectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | circumvectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circumvehere | — | — | circumvehiminī | — |
future | — | circumvehitor | circumvehitor | — | — | circumvehuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circumvehī | circumvectus esse | circumvectūrus esse | — | — | — | |
participles | circumvehēns | circumvectus | circumvectūrus | — | — | circumvehendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
circumvehī | circumvehendī | circumvehendō | circumvehendum | circumvectum | circumvectū |
References
- circumvehor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumvehor in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumvehor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette