circumvado
Latin
Etymology
circum- + vādō (“to go, to make one's way”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈu̯aː.doː/, [kɪrkʊmˈu̯äːd̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈva.do/, [t͡ʃirkumˈväːd̪ɔ]
Verb
circumvādō (present infinitive circumvādere, perfect active circumvāsī); third conjugation, no supine stem
- (transitive) I attack on every side, encompass, beset
Conjugation
Conjugation of circumvādō (third conjugation, no supine stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumvādō | circumvādis | circumvādit | circumvādimus | circumvāditis | circumvādunt |
imperfect | circumvādēbam | circumvādēbās | circumvādēbat | circumvādēbāmus | circumvādēbātis | circumvādēbant | |
future | circumvādam | circumvādēs | circumvādet | circumvādēmus | circumvādētis | circumvādent | |
perfect | circumvāsī | circumvāsistī | circumvāsit | circumvāsimus | circumvāsistis | circumvāsērunt, circumvāsēre | |
pluperfect | circumvāseram | circumvāserās | circumvāserat | circumvāserāmus | circumvāserātis | circumvāserant | |
future perfect | circumvāserō | circumvāseris | circumvāserit | circumvāserimus | circumvāseritis | circumvāserint | |
passive | present | circumvādor | circumvāderis, circumvādere | circumvāditur | circumvādimur | circumvādiminī | circumvāduntur |
imperfect | circumvādēbar | circumvādēbāris, circumvādēbāre | circumvādēbātur | circumvādēbāmur | circumvādēbāminī | circumvādēbantur | |
future | circumvādar | circumvādēris, circumvādēre | circumvādētur | circumvādēmur | circumvādēminī | circumvādentur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumvādam | circumvādās | circumvādat | circumvādāmus | circumvādātis | circumvādant |
imperfect | circumvāderem | circumvāderēs | circumvāderet | circumvāderēmus | circumvāderētis | circumvāderent | |
perfect | circumvāserim | circumvāserīs | circumvāserit | circumvāserīmus | circumvāserītis | circumvāserint | |
pluperfect | circumvāsissem | circumvāsissēs | circumvāsisset | circumvāsissēmus | circumvāsissētis | circumvāsissent | |
passive | present | circumvādar | circumvādāris, circumvādāre | circumvādātur | circumvādāmur | circumvādāminī | circumvādantur |
imperfect | circumvāderer | circumvāderēris, circumvāderēre | circumvāderētur | circumvāderēmur | circumvāderēminī | circumvāderentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circumvāde | — | — | circumvādite | — |
future | — | circumvāditō | circumvāditō | — | circumvāditōte | circumvāduntō | |
passive | present | — | circumvādere | — | — | circumvādiminī | — |
future | — | circumvāditor | circumvāditor | — | — | circumvāduntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circumvādere | circumvāsisse | — | circumvādī | — | — | |
participles | circumvādēns | — | — | — | — | circumvādendus, circumvādundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
circumvādendī | circumvādendō | circumvādendum | circumvādendō | — | — |
References
- circumvado in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumvado in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers