circumroto
Latin
Etymology
From circum- + roto
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kirˈkum.ro.toː/, [kɪrˈkʊm.rɔ.toː]
Verb
circumrotō (present infinitive circumrotāre, perfect active circumrotāvī, supine circumrotātum); first conjugation
- I turn in a circle
Inflection
Conjugation of circumroto (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumrotō | circumrotās | circumrotat | circumrotāmus | circumrotātis | circumrotant |
imperfect | circumrotābam | circumrotābās | circumrotābat | circumrotābāmus | circumrotābātis | circumrotābant | |
future | circumrotābō | circumrotābis | circumrotābit | circumrotābimus | circumrotābitis | circumrotābunt | |
perfect | circumrotāvī | circumrotāvistī | circumrotāvit | circumrotāvimus | circumrotāvistis | circumrotāvērunt, circumrotāvēre | |
pluperfect | circumrotāveram | circumrotāverās | circumrotāverat | circumrotāverāmus | circumrotāverātis | circumrotāverant | |
future perfect | circumrotāverō | circumrotāveris | circumrotāverit | circumrotāverimus | circumrotāveritis | circumrotāverint | |
passive | present | circumrotor | circumrotāris, circumrotāre | circumrotātur | circumrotāmur | circumrotāminī | circumrotantur |
imperfect | circumrotābar | circumrotābāris, circumrotābāre | circumrotābātur | circumrotābāmur | circumrotābāminī | circumrotābantur | |
future | circumrotābor | circumrotāberis, circumrotābere | circumrotābitur | circumrotābimur | circumrotābiminī | circumrotābuntur | |
perfect | circumrotātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | circumrotātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | circumrotātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumrotem | circumrotēs | circumrotet | circumrotēmus | circumrotētis | circumrotent |
imperfect | circumrotārem | circumrotārēs | circumrotāret | circumrotārēmus | circumrotārētis | circumrotārent | |
perfect | circumrotāverim | circumrotāverīs | circumrotāverit | circumrotāverimus | circumrotāveritis | circumrotāverint | |
pluperfect | circumrotāvissem | circumrotāvissēs | circumrotāvisset | circumrotāvissēmus | circumrotāvissētis | circumrotāvissent | |
passive | present | circumroter | circumrotēris, circumrotēre | circumrotētur | circumrotēmur | circumrotēminī | circumrotentur |
imperfect | circumrotārer | circumrotārēris, circumrotārēre | circumrotārētur | circumrotārēmur | circumrotārēminī | circumrotārentur | |
perfect | circumrotātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | circumrotātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circumrotā | — | — | circumrotāte | — |
future | — | circumrotātō | circumrotātō | — | circumrotātōte | circumrotantō | |
passive | present | — | circumrotāre | — | — | circumrotāminī | — |
future | — | circumrotātor | circumrotātor | — | — | circumrotantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circumrotāre | circumrotāvisse | circumrotātūrus esse | circumrotārī | circumrotātus esse | circumrotātum īrī | |
participles | circumrotāns | — | circumrotātūrus | — | circumrotātus | circumrotandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
circumrotāre | circumrotandī | circumrotandō | circumrotandum | circumrotātum | circumrotātū |
References
- circumroto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumroto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette