circumpono
Latin
Etymology
From circum- + pōnō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈpoː.noː/, [kɪr.kʊmˈpoː.noː]
Verb
circumpōnō (present infinitive circumpōnere, perfect active circumposuī, supine circumpositum); third conjugation
- I place, put or set around
Inflection
Conjugation of circumpono (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumpōnō | circumpōnis | circumpōnit | circumpōnimus | circumpōnitis | circumpōnunt |
imperfect | circumpōnēbam | circumpōnēbās | circumpōnēbat | circumpōnēbāmus | circumpōnēbātis | circumpōnēbant | |
future | circumpōnam | circumpōnēs | circumpōnet | circumpōnēmus | circumpōnētis | circumpōnent | |
perfect | circumposuī | circumposuistī | circumposuit | circumposuimus | circumposuistis | circumposuērunt, circumposuēre | |
pluperfect | circumposueram | circumposuerās | circumposuerat | circumposuerāmus | circumposuerātis | circumposuerant | |
future perfect | circumposuerō | circumposueris | circumposuerit | circumposuerimus | circumposueritis | circumposuerint | |
passive | present | circumpōnor | circumpōneris, circumpōnere | circumpōnitur | circumpōnimur | circumpōniminī | circumpōnuntur |
imperfect | circumpōnēbar | circumpōnēbāris, circumpōnēbāre | circumpōnēbātur | circumpōnēbāmur | circumpōnēbāminī | circumpōnēbantur | |
future | circumpōnar | circumpōnēris, circumpōnēre | circumpōnētur | circumpōnēmur | circumpōnēminī | circumpōnentur | |
perfect | circumpositus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | circumpositus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | circumpositus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circumpōnam | circumpōnās | circumpōnat | circumpōnāmus | circumpōnātis | circumpōnant |
imperfect | circumpōnerem | circumpōnerēs | circumpōneret | circumpōnerēmus | circumpōnerētis | circumpōnerent | |
perfect | circumposuerim | circumposuerīs | circumposuerit | circumposuerimus | circumposueritis | circumposuerint | |
pluperfect | circumposuissem | circumposuissēs | circumposuisset | circumposuissēmus | circumposuissētis | circumposuissent | |
passive | present | circumpōnar | circumpōnāris, circumpōnāre | circumpōnātur | circumpōnāmur | circumpōnāminī | circumpōnantur |
imperfect | circumpōnerer | circumpōnerēris, circumpōnerēre | circumpōnerētur | circumpōnerēmur | circumpōnerēminī | circumpōnerentur | |
perfect | circumpositus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | circumpositus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circumpōne | — | — | circumpōnite | — |
future | — | circumpōnitō | circumpōnitō | — | circumpōnitōte | circumpōnuntō | |
passive | present | — | circumpōnere | — | — | circumpōniminī | — |
future | — | circumpōnitor | circumpōnitor | — | — | circumpōnuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circumpōnere | circumposuisse | circumpositūrus esse | circumpōnī | circumpositus esse | circumpositum īrī | |
participles | circumpōnēns | — | circumpositūrus | — | circumpositus | circumpōnendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
circumpōnere | circumpōnendī | circumpōnendō | circumpōnendum | circumpositum | circumpositū |
References
- circumpono in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumpono in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumpono in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette