circumplectens
Latin
Etymology
Present participle of circumplectō.
Participle
circumplectēns m, f, n (genitive circumplectentis); third declension
- encompassing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
Genitive | circumplectentis | circumplectentium | |||
Dative | circumplectentī | circumplectentibus | |||
Accusative | circumplectentem | circumplectēns | circumplectentēs, circumplectentīs | circumplectentia | |
Ablative | circumplectente, circumplectentī1 | circumplectentibus | |||
Vocative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia |
1When used purely as an adjective.