circummitto
Latin
Etymology
From circum- + mittō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈmit.toː/, [kɪr.kʊmˈmɪt.toː]
Verb
circummittō (present infinitive circummittere, perfect active circummīsī, supine circummissum); third conjugation
- I send around
- I outflank
Conjugation
Conjugation of circummittō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circummittō | circummittis | circummittit | circummittimus | circummittitis | circummittunt |
imperfect | circummittēbam | circummittēbās | circummittēbat | circummittēbāmus | circummittēbātis | circummittēbant | |
future | circummittam | circummittēs | circummittet | circummittēmus | circummittētis | circummittent | |
perfect | circummīsī | circummīsistī | circummīsit | circummīsimus | circummīsistis | circummīsērunt, circummīsēre | |
pluperfect | circummīseram | circummīserās | circummīserat | circummīserāmus | circummīserātis | circummīserant | |
future perfect | circummīserō | circummīseris | circummīserit | circummīserimus | circummīseritis | circummīserint | |
passive | present | circummittor | circummitteris, circummittere | circummittitur | circummittimur | circummittiminī | circummittuntur |
imperfect | circummittēbar | circummittēbāris, circummittēbāre | circummittēbātur | circummittēbāmur | circummittēbāminī | circummittēbantur | |
future | circummittar | circummittēris, circummittēre | circummittētur | circummittēmur | circummittēminī | circummittentur | |
perfect | circummissus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | circummissus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | circummissus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circummittam | circummittās | circummittat | circummittāmus | circummittātis | circummittant |
imperfect | circummitterem | circummitterēs | circummitteret | circummitterēmus | circummitterētis | circummitterent | |
perfect | circummīserim | circummīserīs | circummīserit | circummīserīmus | circummīserītis | circummīserint | |
pluperfect | circummīsissem | circummīsissēs | circummīsisset | circummīsissēmus | circummīsissētis | circummīsissent | |
passive | present | circummittar | circummittāris, circummittāre | circummittātur | circummittāmur | circummittāminī | circummittantur |
imperfect | circummitterer | circummitterēris, circummitterēre | circummitterētur | circummitterēmur | circummitterēminī | circummitterentur | |
perfect | circummissus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | circummissus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circummitte | — | — | circummittite | — |
future | — | circummittitō | circummittitō | — | circummittitōte | circummittuntō | |
passive | present | — | circummittere | — | — | circummittiminī | — |
future | — | circummittitor | circummittitor | — | — | circummittuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circummittere | circummīsisse | circummissūrus esse | circummittī | circummissus esse | circummissum īrī | |
participles | circummittēns | — | circummissūrus | — | circummissus | circummittendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
circummittendī | circummittendō | circummittendum | circummittendō | circummissum | circummissū |
References
- circummitto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circummitto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circummitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette