circumcumulans
Latin
Etymology
Present participle of circumcumulō
Participle
circumcumulāns m, f, n (genitive circumcumulantis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumcumulāns | circumcumulāns | circumcumulantēs | circumcumulantia | |
Genitive | circumcumulantis | circumcumulantis | circumcumulantium | circumcumulantium | |
Dative | circumcumulantī | circumcumulantī | circumcumulantibus | circumcumulantibus | |
Accusative | circumcumulantem | circumcumulāns | circumcumulantēs, circumcumulantīs | circumcumulantia | |
Ablative | circumcumulante, circumcumulantī1 | circumcumulante, circumcumulantī1 | circumcumulantibus | circumcumulantibus | |
Vocative | circumcumulāns | circumcumulāns | circumcumulantēs | circumcumulantia |
1When used purely as an adjective.