circito
Latin
Etymology
From circō + -itō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkir.ki.toː/, [ˈkɪr.kɪ.toː]
Verb
circitō (present infinitive circitāre); first conjugation, no perfect or supine stem
- (Late Latin) I go around as hawker, peddler, solicitor.
- (Late Latin) I frequent.
Conjugation
Conjugation of circitō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circitō | circitās | circitat | circitāmus | circitātis | circitant |
imperfect | circitābam | circitābās | circitābat | circitābāmus | circitābātis | circitābant | |
future | circitābō | circitābis | circitābit | circitābimus | circitābitis | circitābunt | |
passive | present | circitor | circitāris, circitāre | circitātur | circitāmur | circitāminī | circitantur |
imperfect | circitābar | circitābāris, circitābāre | circitābātur | circitābāmur | circitābāminī | circitābantur | |
future | circitābor | circitāberis, circitābere | circitābitur | circitābimur | circitābiminī | circitābuntur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circitem | circitēs | circitet | circitēmus | circitētis | circitent |
imperfect | circitārem | circitārēs | circitāret | circitārēmus | circitārētis | circitārent | |
passive | present | circiter | circitēris, circitēre | circitētur | circitēmur | circitēminī | circitentur |
imperfect | circitārer | circitārēris, circitārēre | circitārētur | circitārēmur | circitārēminī | circitārentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circitā | — | — | circitāte | — |
future | — | circitātō | circitātō | — | circitātōte | circitantō | |
passive | present | — | circitāre | — | — | circitāminī | — |
future | — | circitātor | circitātor | — | — | circitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circitāre | — | — | circitārī | — | — | |
participles | circitāns | — | — | — | — | circitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
circitandī | circitandō | circitandum | circitandō | — | — |
Descendants
- Romanian: cerceta, cercetare
References
- circito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette