circitans
Latin
Etymology
Present participle of circitō
Participle
circitāns m or f or n (genitive circitantis); third declension
- frequenting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circitāns | circitāns | circitantēs | circitantia | |
Genitive | circitantis | circitantis | circitantium | circitantium | |
Dative | circitantī | circitantī | circitantibus | circitantibus | |
Accusative | circitantem | circitāns | circitantēs, circitantīs | circitantia | |
Ablative | circitante, circitantī1 | circitante, circitantī1 | circitantibus | circitantibus | |
Vocative | circitāns | circitāns | circitantēs | circitantia |
1When used purely as an adjective.