ciontuț
Romanian
Etymology
From ciont + -uț.
Noun
ciontuț n (plural ciontuțe)
- Diminutive of ciont
Declension
Declension of ciontuț
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) ciontuț | ciontuțul | (niște) ciontuțe | ciontuțele |
genitive/dative | (unui) ciontuț | ciontuțului | (unor) ciontuțe | ciontuțelor |
vocative | ciontuțule | ciontuțelor |