chlubić

Polish

From Old Czech chlubiti, from Proto-Slavic *xъlbiti. Doublet of chełpić (“to boast, brag, vaunt”), an inherited form.

chlubić impf

(reflexive) to glory, pride oneself on, take pride in [+instrumental = something]
(reflexive) to boast, vaunt [+instrumental = about something]
- 2005 July 2, “Przedwyborcze prześwietlenie”, in Dziennik Polski:
  ... funkcjonariusz[] SB ... chlubił się publicznie, że zwerbował każdą osobę, jaką sobie upatrzył.
  An official of the Security Service publicly boasted that he recruited each person he caught.
Synonyms: chełpić, przechwalać, pysznić, szczycić

Conjugation of chlubić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		chlubić
present tense	1^st	chlubię			chlubimy
	2^nd	chlubisz			chlubicie
	3^rd	chlubi			chlubią
	impersonal	chlubi się
past tense	1^st	chlubiłem	chlubiłam		chlubiliśmy	chlubiłyśmy
	2^nd	chlubiłeś	chlubiłaś		chlubiliście	chlubiłyście
	3^rd	chlubił	chlubiła	chlubiło	chlubili	chlubiły
	impersonal	chlubiono
future tense	1^st	będę chlubił, będę chlubić	będę chlubiła, będę chlubić		będziemy chlubili, będziemy chlubić	będziemy chlubiły, będziemy chlubić
	2^nd	będziesz chlubił, będziesz chlubić	będziesz chlubiła, będziesz chlubić		będziecie chlubili, będziecie chlubić	będziecie chlubiły, będziecie chlubić
	3^rd	będzie chlubił, będzie chlubić	będzie chlubiła, będzie chlubić	będzie chlubiło, będzie chlubić	będą chlubili, będą chlubić	będą chlubiły, będą chlubić
	impersonal	będzie chlubić się
conditional	1^st	chlubiłbym	chlubiłabym		chlubilibyśmy	chlubiłybyśmy
	2^nd	chlubiłbyś	chlubiłabyś		chlubilibyście	chlubiłybyście
	3^rd	chlubiłby	chlubiłaby	chlubiłoby	chlubiliby	chlubiłyby
	impersonal	chlubiono by
imperative	1^st	niech chlubię			chlubmy
	2^nd	chlub			chlubcie
	3^rd	niech chlubi			niech chlubią
active adjectival participle		chlubiący	chlubiąca	chlubiące	chlubiący	chlubiące
contemporary adverbial participle		chlubiąc
verbal noun		chlubienie

adjectives

nouns